بازگشت
آینده اطفال چی خواهد شد؟
انجیلا هاشم هدایت انجیلا هاشم هدایت

بسم الله الرحمن الرحيم

 

 

 اگر همین روند بی اعتنا و بی تفاوت بودن در برابر اینها  ادامه یابد، فردا همین اطفال خطرناکتر از طالبان فعلی میگردند.

 

روز به روز تعداد اطفال و خانمان گدایگر افزایش می یابد. در هر بلاک طور اواسط ۲ زن گدایگر با ۲ کودک نشسته اند. در هر ۱۰ دقیقه ۱ طفل ۴ الی ساله ۱۵ دست گدایی باز میکنند، در هر روز حتماً یک مرد ۴۰ الی۶۰ ساله در خانه ما را بنام اینکه مسافر هست و یا طفل بیمار دارد، میکوبد. در یک سرک وزیر اکبرخان مقابل وزارت خارجه ۴ کودک ۵ الی ۱۳ ساله بوت پاک میکنند و ۱مرد گدایگر با طفل اش و ۱ خانم گدایگر با طفل اش نشسته اند. دیروز عصر برای خرید نان به  نانوای رفتم. درمدت ۷ دقیقه ۲ کودک گدایگر و پا برهنه، یک پسر تقریباً ۶- ۸ ساله سپند والا و یک خانم ۴۵-۵۵ ساله ۱۵ دست گدایی بازکردند. اما بد تر از همه رفتار زشت بعضی هموطنان ما در مقابل آنها بود. قلبم بخصوص برای کودکان آتش گرفت.

 

ای هموطنم،

اگر با دیدن این همه مانند من خستهء، اگر زاریها کودکانه خوشیهایت را ازتو میگیرد، پس به عوض فریاد و لگد زدن، لطفاً دست اشرا بگیر و به وزارت مربوطه و یا پروژه ها مانند آشیانه، کوچه، حمایت از اطفال تحویل بدهی. اینها حق فریاد نه، بلکه حق کمک را دارند. به این ارتباط از مقامات رهبری، وزارتخانه ها مربوطه، انجمنها خیریه داخلی و خارجی خواهش میکنم تا جلوه ساعت افزون گدایگران رابگیرند. برای چند لحظه خودرا در موقع آرزوها و خواستها آنان قرار بدهید.

 

هموطنم،

آیا هوتل بی نهایت بزرگ "قصر عروس دنیا" که در سمت سرک پلچرخی، نزدیک مکروریان چهارم موقیعت دارد، میدانید از کدام شخص وطندوست  است؟

این هوتل از خانم شکریه بارکزی میباشد.

 

وی که چهره نهایت معصوم دارد و خدمت صادقانه بر مردم و برای مردم آرزویش میباشد. او از دیگران مینالد، اما خودرا که نیز در آن جمله میباشد، فراموش کرده است. آیا کدام روزی شنیدید که وی یادی از گدایگران، خانواده ها مهاجر زیر خیمه ها، معیوبین کرده باشد؟

 

نماینده گان محترم مردم،

 

چرابه عوض سفرها خارجی تان، قصرها بلند منزل تان، بورسها خارجی برای اطفال تان، هوتل وغیره،

چرا با هم حداقل یک فابریکه نساختید که در آن چند نفر مشغول کار و خدمت به مردم میشدند و از روی سرکها جمع و به خانه گرم پناه می بردند، دانش میاموختند تا فردا آموزگار میشدند؟ عالیتر خواهد شد تا از رفتن هر هفته سفر در دوبی جلو گیری نموده، پولشرا برای خانواده ها غریب کمک کنید. از داکتران کشور که هر ماه خانه و زمین میخرند، خواهش میکنم ۱ بر ۱۰۰ پولشانرا برای حداقل یک فامیل غریب کمک کنند.

 

 اگر همین روند بی اعتنا و بی تفاوت بودن در برابر مردم و وطن توسط همه ما از مقامات بالا تا خودم، که خاک پای همه هموطنانم هستم، ادامه یابد، افغانستان حتماً تهجیزیه، مردمان پراگنده و از مسیر افغانیت، انسانیت و اسلامیت خارج خواهند شد.

 

کابل، ۲۶ اسد ۱۳۸۹

 


August 17th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها